تور نوروز باکو

نوروز در آذربایجان (Novruz Bayramı) یک جشن سنتی است که سال نو ایرانی و آمدن بهار را جشن می گیرند. زمانی که آذربایجان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود، جشن نوروز عموماً غیررسمی و حتی گاهی ممنوع بود. در حال حاضر در آذربایجان، نوروز به عنوان تعطیل رسمی رسمی تلقی می شود. پس از همسایگی ایران، آذربایجان میزبان طولانی ترین مراسم و تعداد روزهای عمومی مربوط به نوروز است که در مجموع (با احتساب آخر هفته) 5 روز است. نوروز یک تعطیلات سرگرم کننده و مورد علاقه مردم و گردشگران در تور نوروز باکو است.

آداب و رسوم و جشن نوروز در تور نوروز باکو

معمولاً آمادگی برای نوروز از یک ماه قبل از جشنواره آغاز می شود. مردم هر سه شنبه روز یکی از عناصر چهارگانه – آب، آتش، باد و خاک را جشن می گیرند. مردم خانه‌ها را نظافت می‌کنند، درخت می‌کارند، لباس‌های نو درست می‌کنند، تخم‌مرغ‌ها را رنگ می‌کنند، و شیرینی‌های ملی مانند شکربورا، پخلوا، شورقول را علاوه بر تنوع زیادی از غذاهای ملی درست می‌کنند. گندم را با کشمش و آجیل (گوورگا) سرخ می کنند. به عنوان ادای احترام به باورهای زرتشتی پیش از اسلام، در چهار هفته قبل از تعطیلات، هر سه شنبه، کودکان از روی آتش کوچک می پرند و شمع روشن می شود. در شب عید، قبور اقوام را زیارت و رسیدگی می کنند.

در ایام نوروز، بازی‌ها و نمایش‌های سنتی مختلفی مانند «کوسا» (نماد آمدن بهار)، «خیدیر الیاس» (نماد باروری و شکوفایی) و فال‌گیری در مجالس موسیقی برگزار می‌شود. خوانندگان محلی آواز می خوانند در حالی که کشتی گیران قدرت خود را آزمایش و به نمایش می گذارند.

نوروز یک تعطیلات خانوادگی است. در عصر قبل از تعطیلات، تمام خانواده دور میز تعطیلات که با غذاهای مختلف چیده شده است جمع می شوند تا سال نو را غنی کنند. این تعطیلات چندین روز ادامه دارد و با رقص عمومی جشن، مسابقات ورزش های ملی و سایر سرگرمی ها مانند گروه های موسیقی محلی به پایان می رسد.

تزیین سفره جشن به خونچه معروف است. سینی بزرگ نقره ای یا مسی با سامانی – شاخه های سبز دانه گندم – در وسط آن قرار می گیرد و شمع و تخم مرغ رنگ شده قرار می گیرد. عرف حکم می کند که سفره باید با حداقل هفت ظرف چیده شود.

عید نوروز در تور نوروز باکو به عنوان نماد رفتن زمستان و آمدن بهار به طور گسترده برگزار می شود. نوروز در اولین روز بهار جشن گرفته می شود. اولین روز بهار در تقویم با چرخش سالانه خورشید تعیین می شود. به گفته دانشمندان، این تعطیلات دارای تاریخ باستانی است. تحقیقات علمی، عید نوروز را به دوره زردوش نبی 3500 تا 5000 سال قبل مربوط می کند.

این جشن در زمان باستان به مدت 12 روز از تاریخ 21 نیسان (مارس، آوریل) جشن گرفته می شد. هر یک از 12 روز مراسم و لذت خود را داشت. بر اساس کتیبه اول، عید نوروز در سال 505 قبل از میلاد تأسیس شده است.

شخصیت های اسلام همواره سعی در تبیین این عید از منظر دینی دارند. اما روشنگران برجسته فردوسی، رودکی، ابن سینا، نظامی، سعدی، حافظ و دیگران ثابت کردند که سن نوروز بیشتر است. «سیاست نامه» نظامی و «نوروزنامه» عمر خیام به عید نوروز تقدیم شده است.

جشن نوروز در دوره شوروی به طور غیررسمی برگزار می شد، به این دلیل که دولت برگزاری جشن ها و تعقیب و گریز مردم را ممنوع کرده بود. با همه اینها، هر خانواده آذربایجانی سنت های صد ساله را رعایت کرده و نوروز را جشن می گرفتند.

طبیعت در نوروز شروع به بیدار شدن می کند و مردم آذربایجان از یک ماه پیش به طور نمایشی آن را جشن می گیرند. سه‌شنبه‌ها سو چارشابناسی (آب – سه‌شنبه)، عودلو چارشنبا (آتش – چهارشنبه)، تورپاگ چارشنبا (زمین – چهارشنبه) و آخیر چارشنبا (نهایی یا باد – چهارشنبه) را جشن میگیرند. بر اساس باور عامیانه آب در چهارشنبه اول پاک می‌کند و تکان می‌دهد، آتش در چهارشنبه دوم، فرود در چهارشنبه سوم و باد در روز چهارشنبه چهارم طبیعت را بیدار می‌کند، درختان شروع به شکوفایی می‌کنند. همه اینها نماد آمدن بهار است.

عید نوروز سرشار از سنت ها و بازی های باستانی

نوروز نیز روایات جالبی در رابطه با آب و آتش دارد. آذربایجان به عنوان سرزمین آتش، آداب و رسوم غنی در رابطه با آن دارد. آتش نماد تطهیر و روشن شدن است. در نوروز آتش درست می کنند و قبل از فرا رسیدن عید مردم در چرشنبه آخر با هر سن و جنسی، هفت بار از روی یک یا یک بار روی 7 آتش می پرند و می گویند: سرخی خود را به من بده و زردی مرا بگیر. آتش هرگز با آب خاموش نمی شود. خود به خود میسوزد پسران و دختران جوان خاکستر آتش را می گیرند و دور از خانه می اندازند. در توضیح آن آمده است: تمام بدبختی های خانواده با خاکستر دور ریخته می شود.

تصفیه با آب به ویژگی واقعی آب مربوط می شود. سنت های مربوط به آب نماد سال نو در آذربایجان و تور نوروز باکو است. پریدن از آب لبریز در سال نو، خود را از عیوب سال گذشته پاک می کند. اعضای خانواده شب ها در آستانه روز سال نو، قبل از خواب، روی خود آب می پاشند.

اوج نوروز زمانی است که سالی که گذشت نوبت به سالی جدید می‌دهد. بنا به روایات قدیمی در آن لحظه صدای تیراندازی از تپانچه به مناسبت عید نوروز شنیده شد. N. Dubrovin در قرن 19 در مورد آن نوشت: “تیراندازی در شهرها و روستاها از آمدن چشمه ها به آذربایجان خبر می داد.” آدام اولیاری، شاهد تعطیلات نوروز در سال 1637 می نویسد: اخترشناس اغلب در جای خود می ایستد و با تجهیزات نجومی و ساعت خورشیدی ارتفاع سازمان ملل را تعیین می کند و در لحظه اعتدال می گوید: سال نو در ساعت 16 رسیده است. در همان لحظه تیراندازی شروع شد، موسیقی در برج ها و دیوارهای شهر شنیده شد. تعطیلات بهاری آغاز شد.

طبق سنت، همه اعضای خانواده در روز اول تعطیلات باید در خانه باشند. مردم می گویند: اگر در روز تعطیل در خانه نباشی، هفت سال بدون خانه زندگی می کنی. درهای بیرونی در گذشته باز نگه داشته می شدند. در اولین روز سال نو، چراغ ها را تمام شب روشن نگه می دارند، زیرا چراغ خاموش نماد بدبختی است.

جشن نوروزی مردم در روستاها ویژگی سال آینده را مشخص می کند: خشک یا بارانی بودن سال و میزان بهره وری را مشخص می کند. طبق سنت، روز اول نوروز نماد بهار، روز دوم پس از تابستان، روز سوم پاییز و چهارمین روز زمستان است. اگر روز اول بدون باد و خشک باشد، بهار برای کارهای کشاورزی مساعد خواهد بود و اگر باران و باد باشد، انتظار می رود که بهار به همین صورت باشد. در بقیه روزها تابستان، پاییز و زمستان را تعیین می کردند.