اصفهان

اصفهان، نصف جهان، پایتخت هنر، مساجد مسحور کننده و میدانی الهام بخش به نام «میدان نقش جهان» است. این شهر دارای مناظر تاریخی زیادی با قدمت چند قرن برای تحسین است که باعث می شود بخواهید بیشتر از آنچه قبل از آمدن فکر می کردید بمانید. از کاخ ها دیدن کنید، مساجد رنگارنگ را بگردید، در بازار بچرخید و در کنار زاینده رود بنشینید و در حال تماشای نوازندگانی باشید که در زیر یکی از پل های شهر، در مورد شهر محبوب خود آواز می خوانند... به اصفهان خوش آمدید!

اصفهان از نظر آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری یکی از شهرهای بزرگ ایران است. این شهر را مردمش «نصف جهان» می نامند زیرا معتقدند زیبایی های نیمی از کل جهان را در خود دارد. شهری با شگفتی های معماری که در آن رنگ آبی لاجوردی بیشتر استفاده شده است. این شهر شهری پرجنب‌وجوش است که رودخانه معروف زاینده‌رود از میان آن می‌گذرد. رودخانه آبیاری باغ ها و مزارع با شاخه های متعدد در طول مسیر 360 کیلومتری خود از غرب به شرق در داخل شهر حرکت می کند و جلفا و برخی از حومه های دیگر را از قسمت اصلی شهر جدا می کند، اگرچه بیشتر جاذبه های اصلی در شمال است. از رودخانه شهر اصفهان دارای بناهای تاریخی زیادی است که از جمله آنها می توان به میدان معروف نقش جهان اشاره کرد که توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شده است.

تاریخ اصفهان

تاریخ اصفهان به دوران باستان برمی گردد. اصفهان زمانی یکی از بزرگترین شهرهای جهان بود که در بین مکان هایی مانند آتن یا رم و بزرگتر از لندن، پاریس و استانبول قرار داشت. پل‌های زیبا از رودخانه ساده آن عبور می‌کردند، صدها گنبد و مناره خط افق را برجسته می‌کردند و چوگان‌بازان در بزرگ‌ترین میدان جهان در حال حرکت بودند. اصفهان از اوایل قرن یازدهم تا هجدهم و به ویژه در زمان سلسله صفویه در قرن 16 و 17 میلادی که برای دومین بار پایتخت ایران قدیم شد، شکوفا شد.
اصفهان ابتدا در زمان ترکان سلجوقی (قرن 11-12) و سپس در زمان سلسله صفویان ایرانی (قرن 16-18) رونق یافت. این شهر علاوه بر اینکه مرکز مهم منطقه ای و استانی است، یکی از مهم ترین مراکز معماری جهان اسلام است. در سال 1979، میدان امام اصفهان در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

حتی امروزه نیز شهر بسیاری از شکوه گذشته خود را حفظ کرده است. بسیاری از بازدیدکنندگان معتقدند اصفهان زیباترین شهر ایران و یکی از زیباترین شهرهای جهان است. دارای بلوارهای پردرخت و باغ‌های گل، کیلومترها پارک‌های زیبا در کنار رودخانه زاینده رود. بازارها، پل ها، کاخ ها، مساجد و مناره های سرپوشیده 1300 ساله.

مسجد جامع اصفهان که نزدیک به 1300 سال پیش ساخته شده، یکی از قدیمی ترین مساجدی است که هنوز در ایران پابرجاست و همچنین در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

جلفا محله ارامنه نشین اصفهان

جلفا از نظر جغرافیایی در قسمت جنوبی رودخانه زاینده رود، محله ارامنه نشین اصفهان است. در زمان صفویه، شاه عباس به 150000 ارمنی دستور داد تا به محله ارمنی‌نشینی به نام جلفا نقل مکان کنند. این منطقه در سال 1606 تأسیس شد. ارمنیان در آن منطقه اقامت پر رونقی را تجربه کردند زیرا پادشاه معتقد بود آگاهی آنها از تجارت ابریشم برای ایران مفید است. جلفا همچنان بزرگترین محله ارمنی‌نشین جهان است.

کلیساها و موزه های زیادی در این منطقه وجود دارد که می تواند بازدید شما را تا حد امکان زیبا و فراموش نشدنی کند. معروف ترین جاذبه گردشگری جلفا کلیسای وانک است. این کلیسا مرکز دیدنی منطقه جلفا را می سازد. کسانی که مشتاق غرق شدن در تاریخ هستند، می توانند از بازدید از موزه خاچاطور کساراتسی لذت ببرند. بسیاری از اشیای تاریخی مختلف در این موزه نگهداری می شود و آن را به انتخابی مناسب برای دوستداران تاریخ تبدیل کرده است.

چهل ستون

کاخ چهل ستون که به عنوان تالار پذیرایی توسط شاه عباس 1 (1657 ه.ق) در پشت کاخ عالی قاپو ساخته شده است ادامه ایوان قدیمی تالار یا ستونی است. در ساده ترین حالت، این تنها یک ایوان بلند سقف است که نما را تشکیل می دهد. هنگامی که به یک ساختمان سلطنتی متصل می شود، یک تالار پذیرایی بزرگ در فضای باز ایجاد می کند و مستعد تزئینات مجلل است که شامل ستون های آینه اندود، پانل ها و استالاکتیت ها و سقف های موزاییک پلی کروم است.

اگرچه در واقع 20 ستون وجود دارد. یک حوض بازتابی برای دیدن 20 ستون دیگر ارائه شده است. توضیح پیش پا افتاده تر این است که 40 زمانی مترادف با بسیاری از ستون ها در فارسی استفاده می شد و هنوز هم در برخی مناطق وجود دارد. دیوارهای چهل ستون با نقاشی های دیواری و نقاشی هایی که صحنه های خاص تاریخی را به تصویر می کشیدند پوشانده شده بود.

پل خواجو

پل خواجو پلی است که از آن به عنوان بهترین پل استان یاد شده است. این بنا توسط شاه عباس دوم، پادشاه ایرانی صفوی در حدود سال 1650 بر روی پایه های یک پل قدیمی ساخته شد. این محله به عنوان پل و سد (یا سرریز)، محله خواجو در کرانه شمالی را به محله زرتشتیان در سراسر زاینده رود متصل می کند. اگرچه از نظر معماری به عنوان یک پل و سرریز عمل می کرد، اما به عنوان یک ساختمان و مکانی برای جلسات عمومی نیز کارکرد اصلی را ایفا می کرد.

این سازه در ابتدا با کاشی کاری و نقاشی های هنری تزئین شده بود و به عنوان چایخانه خدمت می کرد. در مرکز سازه، آلاچیقی وجود دارد که زمانی شاه عباس درون آن می نشست و منظره را تحسین می کرد. امروزه بقایای یک صندلی سنگی تنها چیزی است که از صندلی پادشاه باقی مانده است. این پل یکی از بهترین نمونه های معماری ایرانی در اوج نفوذ فرهنگی صفویه در ایران است. به قول اوهام پوپ و ژان شاردن، پل خواجو «بنای اوج معماری پل ایرانی و یکی از جالب‌ترین پل‌های موجود است... جایی که کل آن دارای ریتم و وقار است و در شادترین قوام، سودمندی، زیبایی و تفریح ترکیب می‌شود. ”

مساجد تاریخی اصفهان

مسجد امام که در سال 1612 شروع شد و با وجود بی تابی شاه عباس، تا سال 1638 در دست ساخت بود، نشان دهنده اوج هزار سال ساخت مسجد در ایران است. طاق نیمه گنبدی درگاه بیرونی در میدان که به‌عنوان جنبه‌ای از میدان درک می‌شود و نه مسجد، هیجان‌انگیزترین نمونه از هنر انسانی است که می‌توان تصور کرد. ارتفاع آن به 30 اینچ می رسد، مناره های کناری آن 40 متر است. قد بلند با مناره های حرم بالاتر و گنبد دو پوسته حرم که کمتر از 54 سانتی متر اوج نمی گیرد.

مسجد شیخ لطف الله در ضلع شرقی میدان مربوط به سال های اول قرن هفدهم است و توسط شاه عباس به افتخار شیخ بزرگ لبنانی که به نوعی بیلی گراهام اسلامی زمان خود بود ساخته شد. گنبد عظیم را دیوارهایی به طول 170 سانتی متر نگه می دارند. ضخیم است و استحکام آن به سبکی تبدیل می‌شود و حتی می‌توان گفت شکنندگی را با دو ویژگی نهایت درایت و جسارت تبدیل می‌کند: دیافراگم بزرگ و چندین پنجره بلند برای به دام انداختن حداکثر نور طبیعی، و بیضی‌های متحدالمرکز به رنگ آبی نیمه شب که به طور پیوسته کاهش می‌یابند. عرب‌سک‌های سفید ظریفی که در مرکز گنبد به همه یا هیچ ناپدید می‌شوند.

محراب با کاشی‌های معرق و استالاکتیت‌هایی که همگی از ارزش‌های هنری بالایی برخوردارند، تزیین شده و نام معمار محمدرضا در دو لوح نصب شده در داخل آن ذکر شده است. این معماری ناب، بی عیب و نقص و آرام است و هنوز هم مانند روز وقف بیش از سیصد سال پیش کامل است. هیچ کس با حال و هوای پذیرا یا متفکرانه نمی تواند بدون شوک احساس دریافت شدن به یک حضور، با همه ظرافتش، وارد شود و آن را به پایان برساند هیچ نقطه ضعفی ندارد، مقیاس بسیار گسترده است، الگوها بسیار قوی هستند.